نام نیکو گر بماند ز آدمی – به کز او ماند سرای زرنگار
مناظر و عکس
کجا رهسپاری و چشم انتظار؟!
چو آواره دنبال راه فرار؟!
قیامت کن از خویشتن در گذر
که با عقل و منطق نیابی قرار!
بپا خیز و اندیشه را در شکن
وجودت به دریا و توفان سپار
شگفتا زمانی که دریافتی
دل آسوده ، آرام ، مانند یار
دریغا زمانی که نشناختی
دل افسرده گردی غمت پایدار
جهان پیش چشم ودلˏ هوشیار
تمامی فصولش بود نو بهار
ولیکن به خر بندگان می دهد
همان شربت تلخ همان زهرمار
3/12/92
من نمی فهمم نفهمیدم نمی دانم کی ام ؟
من اسیر دست جهلم شاد و گریانم کی ام ؟
ساختار زنده ام یا مرده ام در دست او
می رود بی یاد او روح از تن و جانم کی ام؟
خوش نشینم کنج تنهایی و حیرانی خویش
این چنین احوال را از خود نمی دانم کی ام؟
تا ز دردی می شوم نالان و ترسان و فکور
در خیال و فکر آزادی ز زندانم کی ام
گر زمانی شادمانی می رسد از هر طرف
عنقریب در فکر پایان و پریشانم کی ام؟
این تن رنجور را با خود کجا ها برده ام ؟!
در غیابˏ از عزیزان زار و نالانم کی ام
با رها گفتم یارب خنده را از من نگیر
بی وجودˏ رویˏ خندان من نمی دانم ؟ کی ام ؟
شادمانی خنده رویی گریه و نالان شدن
هر دو را از دوست خواهانم ، می دانم کی ام .
16/12/92
همیشه دوستدار این دیارم
شکوه و افتخارش خواستارم
برای سر فرازیهاش شادان
برای نا مرادی هاش گریان
زمانی که بدورم از کنارش
دلم نالان و چشمان اشکبارش
بگردم کوه به کوه هر آشیانه
بسان مرغک گم کرده لانه
دلم سویش کشان هر لحظه بی تاب
فراق از دوستان چشمان بی خواب
بدیدم شهر و کشورهای زیبا
چه گویم دل نشد راضی از آنجا
بدیدم مردمان پاک و صادق
همه درد آشنا و خوب و لایق
نشد وصل دلم آن حسن و یاری
نرفت ایندل به راه دل سپاری
بهر گلزار و بوستانی رسیدم
گلی زیباتر از ایران ندیدم
بدانید دوستان یاران رفیقان
غرور و اعتبار ماست ایران
شود فرسوده از آزردگی ها
نگیرد دامنش آلودگی ها
بماند نام و یادش بر زبانها
سر افراز و هنرمند و توانا
21/8/90
شب و روزم شده ماتم شدم با هر چه غم همدم
خدا را من نمی بخشم شوم بی مونس و همدم
ترا خوشحال می خواهم نشینم در کنار تو
ترا بی درد می خواهم ببینم روی ماه تو
ز دستانم نمی بینم از ین فرسنگ ها دوری
بگیرد دست مهرت را نشیند بر دلم شوری
ز چشمانم نمی خواهم ببینم اشک غم جاری
به شادی عهد می بندم کنم با عشق تو یاری
خدایا مرحمت از تو فروغ معرفت از تو
هر آنچه مصلحت از تو دوا کن درد مهجوری
………………………………………..
خدا را من دعا کردم بگیرم دامنش روزی
از آن درگاه ربانی ببینم روز بهروزی
ببینم روی ماهش را زبان مهربانش را
فروغ جاودان از تو فروغ ﭐشیانش را
ح حیاتی
به امید سلامتی مهین عزیز
27/10/92
گر نباشد مهربانی یا رود از قلب و از رفتارها
دل بمیرد، ماتم وافسردگی گردد نصیب جان ما
گر ترا میل رفاقت نیست دوستی ها مرده است
خشم جولان می دهد ،عصیان شود فرمانروا
گر توان همدلی با دیگرانت مشکل است
تفرقه انداختن ﭐمد روا بر حال ما
گر نباشد خانمان ، بر یک صراط مستقیم
منقلب بنیاد آن در بستر تغییرها
تا نباشد اتفاق مابین فرزند و پدر
خودسری پیدا شود در فعل و در احوال ما
چون تقلب کردن و بهتان گفتن باب شد
این عمل فاسد کند پیوند سالم بین ما
رغبت از زارع نبینی در فصول کشت و کار
چون به مفتی حاصلش را می برند، بازارها
تا به هر قیمتی تولید بر پا می شود
کیفیت بی ارزش و نا مطمئن ابزارها
تا به دستاویز ، سوداگر کند داد و ستد
دیگر او ارزان نمی سازد جنس کم بها
رانت خواری می شود راه فساد اقتصاد
اعتبار و افتخارش لایق دلال ها
این زبان حال را آخر چرا پنهان کنیم
ترک کن رسم غلط از فکر و از کردارها
اصل ما بر شادمانی باشد و سرزندگی
جان پناه ما به نیکی باید و صلح و صفا
خوش نیابی روزگاران را نبینی دلخوشی
حال و ﭐینده بدست ﭐید به قصد و عزم ما
خوش نبینی خویشتن را خوش نیابی دوستان
گر از این زندان نادانی نسازی جان رها
17/9/92
چون پرستوها سفر رفتی نماندی پیش ما
دیده ها شد اشگ ریزان و به ره مانده بیا
این نباشد باورما ترک یاران کرده ای
شام غم شد خانه ما ناله شد مهمان ما
چون سفر کردی ﭐتش را به جان انداختی
چشمه جان خشک شداشکی ندارد چشم ما
تا به حشر باید بریزم اشک چون ابر بهار
نغمه هایم ناله شد زهرﭐبه شد پیمانه ها
کینه توزی های دوران را نمی کردم خیال
تا به بدیدم این سیه روزی و هجران بارها
دوستان نوشیده اند از جام تلخ روزگار
زهر غم در سینه ها بیزار نا هنجارها
4/9/92