صفای میهنم ایران

صفای میهنم ایران

صفای میهنم ایران ، به لطف حضرت ساقی
به  شان  حرمت
̗ دیرین ؛ سراپا میهنم  باقی
مغولها نسل خشم وکین،عربها بی خدا بی دین
ز  ایرانی  گرفتند  کین ، سراپا  میهنم  باقی
شکوفا گشته ایرانی ، زکورشها و مزدک ها
چنان خورشید مهرآئین ، سراپا  میهنم باقی
نهاده جان شیرینش، به تیر و در کمان آرش
رسانده آن به مرز چین ، سراپا میهنم باقی
علم  کرد پرچم آزادگی را  در جهان  بابک
شدیم یاران  خرمدین ، سراپا  میهنم باقی
زبان پارسی هر جا ز فردوسی شده بر پا
کلامی ساده و شیرین ، سراپا میهنم باقی
هزاران  سال  ایرانی ،  طلایه دار  ربانی
همیشه مظهر تمکین ، سراپا میهنم باقی
چوایران مهد شیران ووطن چون جان جانانست
چو مولانا جلال الدین ، سراپا  میهنم   باقی
اگر فرزند ایمانم ، خرد هست در دل و جانم
نباید دل کنم غمگین ، سراپا  میهنم   باقی
که باید تیرگی هارا ؛ بدل بر روشنی سازم
فراز قله چون شاهین ؛ سراپا  میهنم باقی
تو و من از  تبار هم  ، همه شیدایی  میهن
به عشق و دوستی هم دین،سراپا میهنم باقی
 
4/5/95

“من”

الموت

“من”

راه  آزادی  از  زندان  ” من ”  دشوار  نیست

در تو یک بیگانه است و هیچوقت بیکار نیست

این  ” من”  بیگانه  را تو از کجا  آورده ای ؟

اختیارت  را  به  او دادی و خود  واداده  ای ؟

دین و ایمان و روان و حس فرمانت از  اوست

تو فقط چون کودکی مجری و جولانت از اوست

آنچه  تو  آموختی   رفتار   و  کردارت   ببین؟؟

کار” من” باشد همان که هست با تو همنشین!!

ذهن تو آزاد  بی ” من” نیست دائم مرده  است

رنج و غم ، خشم و مرارت در تو پرورده است

” من”  در  هر جای دنیا  الگوی  رفتار   ماست

در  کنار  هریک  از  ما   حاکم  و  فرمانرواست

میل و شهوت خشم و حسرت را ” من ” ایجاد کرد

درد  و  محنت   را   کشیدن  تا   ابد  آباد  کرد

تو  تصور می کنی  در  ۥرمی  هستی  مدام ؟؟

با غمی تازه بیاید ” من” که می افتی به  دام!!

تا   تو  سرگرم   خیالی  او  ترا  بنده   کند

زنده  بودن   را  سرابی  در  تو  آکنده  کند

صد  بار آینده  می آید  ،  رود  تو  در  خیال

با ” من ” شرمنده داری آرزوی  جاه و مال

یک بار از خود  نپرسیدی که  هوشیاری تو؟

آنکه  از عقل   و  درایت  هست  بیداری تو

در تو از سوی خداوند   کریم  آماده   است

در میان جان تو عشق و صفا آورده  است

ذهن “من” هست ارمغانی از جهان و از برون

دل به هوشیاری سپردن ذات ما هست از درون

چون شوی هوشیار و آگاه از” من” عاریتی

زندگی  و عشق  و یزدان   را  نشان و آیتی

13/4/95

فرهنگ همگانی

فرهنگ همگانی

حیف و میل مقدار آن فرقی ندارد ، گوش دار

تو به کمتر قانعی ، آن دیگری  میلیارد  دلار

ما به رشوه در جهان اکنون ، بلند آوازه ایم

هم فقیر و هم غنی در شکل و یک اندازه ایم

افتخار   ماست  از   دوران   قاجار   یادگار

بر سر کار  میرویم ، با پارتی بازی  با وقار

هر حکومت هم که  بر ما  حاکمیت  می کند

عین ماست ، مانند ما ، سنت رعایت می کند

درس و دانشگاه و مدرک بیشتر فرمایشی است

صنعت و تحصیل و دانش از برای دلخوشی است

ما که هر دم مفتخوری را نیک افشاء می کنیم ؟

خود ۥبرا ، دیگری را سخت رسوا می کنیم !!

غافلیم   ما   هم   شریک   اقتصاد   فاسدیم

در  لجنزار  استبداد   به   دام   افتاده  ایم ؟

ما در این بنیاد  فاسد نقش  بازی می کنیم

خویشتن را با کمی افشا ء راضی می کنیم

6/4/95