نام نیکو گر بماند ز آدمی – به کز او ماند سرای زرنگار
عشق یعنی خانه ی جان ، واله و شیدا شدن
دردها را چاره کردن ساقی دل ها شدن
خنده بر لب ها نهادن طعنه بر غم ها زدن
کوه چون فرهاد کندن عاشق لیلا شدن
شمع را پروانه بودن پیش پایش سوختن
در صدف ماندن روزی گوهر دریا شدن
خویشتن چون قاصدک دادن در دست نسیم
هر طرف آزاد چون باد حاضر و پیدا شدن
عشق یعنی مهر، آرامش ، سکوت و نیستی
عقل یعنی نکته دانی ، کودکی ، رسوا شدن
باش عاشق چونکه معشوق عاشقی را آفرید
عاشق و معشوق چون او همدل و همتا شدن
24/12/92
این زبان فارسی یا پارسی باشد شکر
در دهان چون شعر می باشد سراپایش هنر
فعل و فاعل مصدر و مفعول او آسان چنان
کاتب و شاعر بگویند بی حساب و بی خطر
دوستی دارد با کردی بلوچی آذری رشتی لری
لهجه هایش بی شمار و اشتراکش بیشتر
گر تو استادی زبان دانی زبان آور بدان
این دیارپر هنر ده ها زبان دارد چون دۥﱠر و گوهر
25/12/92
صفای عاشقی پایان ندارد
غم بی همدمی درمان ندارد
نشین نزد رفیقان موافق
که نامحرم سر پیمان ندارد
اساس دوستی بی مزد و منت
نهال دشمنی سامان ندارد
خدا را در دل خود جستجو کن
حضورش دائم و هجران ندارد
درایت داد وعقل و دانش و هوش
بنای لطف حق میزان ندارد
شکوه بوستان با گل شد آغاز
که بی گل باغ نغمه خوان ندارد
هوای عاشقی عشقست و پرواز
هواخواهی غم خواهان ندارد
بیاور می که ساقی جاودانه ست
به کفر و دین ما ایمان ندارد
5/10/92
خوش به احوال کسی که دل بر این دنیا نه بست
رفت و طرح عاشقی با صاحب این خانه بست
غیر خالق دل نباید بست در مهر کسی
دل به غیر از دوست بستن می شوی بالا و پست
حالˏ دنیا بس خرابست و بشر شیطان پرست
دل به ویرانی و شیطان می سپارد دست به دست
گاه ویران می کند سطح زمین و گاه اعماق زمین
مرگ ˏ حیوان و نبات درعزم او طرفی نه بست
شرح این هجران زیادست و مصیبت بس دراز
خوش به حال آنکسی که دل بر این دنیا نه بست
………………………………………………..
شهرها ، بازارها غرقˏ غبار و دودها
ابرها ترکیبی از ریزگرد ها ، گوگردها
تا تنفس می کنی بوی تعفن در مشام
بوی عطر و طعم گل باشد فقط یک یاد ونام
چهره ها درهم ، لبخند در لبان بی خاصیت
چشم در چشم می نهیم بی جوهر و بی ماهیت
سردی دل ها فراوان است و دست گرم کم
دوستی ها در خیال و دشمنی ها گرمˏ گرم
د ر چنین ایام ˏ نوروز و بهاران دگر
گر که دل با حق نباشد می رود بر نیشتر
29/12/92