نام نیکو گر بماند ز آدمی – به کز او ماند سرای زرنگار
سفره مان پر از خوراک و میوه و نور ملک
سینه مان دور از ریا و حیله و دوز و کلک
سفره مان اکنون ز نان خالی جیب ها خالی ز پول
آن عطا از دست بدادیم اینچنین خوردیم کلک
دوستی هامان قدیما نوش در گفتارها
دشمنی هامان نهایت نیش در رفتارها
دوستی اکنون نمایش مملو از نیرنگ ها
دشمنی اکنون کشاکش قطع اصل بنیادها
ترک خانه ترک میهن ترک عشق و ترک جان
گشته آمال کسان کو نا امید از دودمان و خانمان
اینچنین احوال ناهنجار در تاریخ کی باشد سراغ
آنچه می ماند عیان داری بر آن شرح و بیان ؟
18/5/92
عاشقی
ما برای مهرورزی عاشقی را یافتیم
بی قرار یار بودیم خویشتن را باختیم
مهرورزی آفتاب جلوه رخسار یار
در رسای مهر یار بر مشق عشق پرداختیم
صبحگاهان منتظر با هر کرشمه دلبری
در بهار عاشقی با عطر دل برخاستیم
دل مالامال معشوق چشم لبریز نگاه
همچو فرهاد بهر شیرین بر طبیعت تاختیم
هر زمان ما برای فرصت دیدار دوست
می گذشت و یار پنهان با غریبی ساختیم
این چنین عاشق نباشی کی لقا را بنگری
ما جز این سیر و سفر راهی دگر نشناختیم
عاشقی جاریست در ما چون بهشتی پایدار
عشق بی دلدار را از خود مبرا ساختیم
5/5/92